Chciałabym na początek opowiedzieć Ci pewną historię:
Rodzice Ani poszli na całonocną imprezę z okazji „Andrzejek”. Ania została sama w domu ze swoim psem, który zawsze dotrzymywał jej towarzystwa. Ania najpierw spędziła czas przed komputerem, a później zasiadła przed telewizorem - właśnie leciały wiadomości, a komunikat z ostatniej chwili brzmiał: ,,Po Osiedlu Braci Śniadeckich grasuje seryjny morderca, uciekł z więzienia i jest poszukiwany przez policję. Prosimy o szczególną ostrożność”. Anię wręcz zmroziła ta informacja, zaczęła się rozglądać po pokoju, ale nigdzie nie było jej ulubionego pupila. Zaczęła go szukać, aż wreszcie zobaczyła go przy oknie…
A teraz odpowiedz proszę na kilka pytań:
- Ile wg Ciebie lat ma Ania?
- Jaki kolor włosów ma Ania?
- Jaki program informacyjny oglądała (jaka stacja)?
- Jakiego pasa ma Ania (jaka rasa/maść)?
- Gdzie poszli rodzice Ani?
Ciekawa jestem jakie odpowiedzi przyszły Ci do głowy 🙂 Ciekawe jest też to, dlaczego ktoś widzi owczarka nizinnego, a ktoś inny jamnika?
Dlaczego ktoś uważa, że dziewczynka ma ciemne włosy, a ktoś inny, że jest blondynką?
Dlaczego ktoś odczuwa niepokój w trakcie czytania tej historii, a ktoś inny ma do tego dystans?
Odpowiedzią jest to, kim jesteśmy oraz jakie są nasze doświadczenia.
Każdy z nas rodzi się już ponoć z jakimś swoim temperamentem, można powiedzieć z określoną energią. Natomiast swoją osobowość kształtujemy przez całe życie. Przez całe życie kształtujemy też swój styl zachowania, styl działania. Od samego początku istnienia odbieramy Świat przez dostępne zmysły: wzrok, słuch, smak, dotyk, zapach i tak się go uczymy. Ktoś jest bardziej wrażliwy na zapachy, a kogoś innego nazwiemy wzrokowcem, ponieważ łatwiej zapamiętuje obrazy. Różnimy się między sobą w sposobie poznawania rzeczywistości. W literaturze mówi się o tzw. filtrach, przez które przepuszczamy dane. Można porównać te filtry do okularów, poprzez które patrzymy na to, co się wokół nas dzieje. Niektóre informacje kodujemy szybciej, głębiej, zapisujemy w ważnych miejscach w swoim umyśle, a inne pomijamy, uogólniamy lub generalizujemy. Jest jasne, że każdy z nas ma prawo na inne odpowiedzi i skojarzenia odnośnie historii o Ani i jej psie, ale także każdy z nas ma prawo mieć różne opinie, potrzeby na wszystkie inne sprawy.
Czym się różnisz od innych – swoją historią.
Często, kiedy widzimy osobę po raz pierwszy w jakieś sytuacji, kontekście to na tej podstawie wyciągamy wnioski, formujemy opinię. To jest tzw. pierwsze wrażenie, które jak donoszą naukowcy kształtuje się w ciągu kilkunastu milisekund. Niestety to co widzimy, to jest tylko wycinek z życia tej osoby, stopklatka. Co więcej, oceniamy osobę przez swoje ulubione filtry. Czy obiektywne? Jak to mówią „nie znasz całego filmu”. Z pewnością film tej osoby ma już kilka sezonów, tak jak pewnie i Twój. Miej to na uwadze, że mogły to być odcinki dramatyczne, romantyczne, sensacyjne… itp.
„Największym problemem w komunikacji jest iluzja, że do niej doszło”.
George Bernard Show
Nie daj się porwać iluzji, stereotypom, schematom… Zmieniaj swoje soczewki, patrz na ludzi z uważnością, dawaj im szansę, wchodź w ich buty, staraj się nie oceniać. Akceptacja to Twój wybór, ale też pierwszy i najważniejszy krok w komunikacji. Jeśli się na nią zdecydujesz, to relacja ma szanse rozwijać się dalej. Jeśli nie, to zostaniesz w punkcie w którym zacząłeś.